Deze Dag

Deze dag

Deze dag was een uitzondering

Maar toonde het normaal

Deze dag was een uitzondering

Maar we kennen de verhalen 

Ik neem je mee naar een dag

Die mij het probleem toonde 

Waarvoor wij nu lopen

Hopend 

Dat deze dag

Een uitzondering blijft of zelfs uitermate zeldzaam

De wereld stond even stil

Ouders omhelsden hun dochters

Vrouwen stonden op

Om het lijden van één jonge vrouw 

Ik vraag jullie aandacht voor een paar dagen later

De piramide van geweld

Die hebben jullie waarschijnlijk wel gezien

En die dag mocht ik door elk stadium wandelen 

Op instagram toonde ieders verhaal

Gedichten over femicide 

Over Lisa

Een ernstig misdrijf, waarvoor geen enkel excuus bestaat

Een ernstig aantasten van niet alleen haar waarde

Maar ook haar toekomst

We hebben het hier over een symptoom van een probleem

Waarvoor de preventie al jaren meer aandacht verdient

Femicide en verkrachting is de terminale ziekte

Veroorzaakt door een griepje die we samen

Hadden kunnen voorkomen

Ik kan van geluk spreken dat mijn telefoon een uitknop heeft

Maar het rouwproces van haar ouders, vrienden, familie 

Is ook aan hen opgedrongen 

Zij kunnen dat niet uitzetten

Maar die ochtend, deed ik dat wel

In de avond een terrasje pakken

Lekker rustgevend dacht je

Maar je vriendin is aangerand op werk

Voor uren zat ze opgesloten met een man

Die haar in geuren en kleuren vertellen kan

Wat hij met haar zou doen

Fatsoen 

dat is geen woord in zijn woordenboek

Zijn woorden galmen na in haar gedachten 

Daar komt ze niet meer vanaf

En daarvoor is maar één opmerking genoeg

Woede kwam in mij op als vuur

Het is een woede uit frustratie

Walging en machteloosheid

En dit had geen uitknop

Dit drong zich aan mij op 

Loslaten kon ik het niet

Laat de bus naar huis

Ik had alvast geappt

“Wil je erop letten dat ik goed thuis kom”

“Sorry hoor, wat ongemakkelijk”

Ik bereid me op alles voor

Terwijl ik maar liefst een kwartier

In het donker, in de nacht

Naar mijn kamer zal lopen

Je houdt je adem in 

Tot je thuis bent

Veilig

Kijk je rond naar elke schim

Elke verandering

Elke man

Elke schreeuw

Elke stem

Elke donkere plek

Elke kapotte lantaarn

Elke fiets

Elke auto 

Elke deur

Elke stap

Sneller

Soms kijk je naar de maan

Beeld je je in: hij kijkt terug

En dan ben je bij je straat

En slaakt een zucht

Een groepje jongens bij een auto

Het begint al snel te jeuken

Je loopt voorbij

“Mevrouw ik zou jou zo hard neuken”

Niet vandaag, niet vandaag

Elke dag, maar niet vandaag

En terwijl je stap versnelt

Je hoopt dat er niet eentje achter je aan rent

De paar meters voor je deur

Je pakt je sleutel 

Sluit de poort

En je bent emotioneel kapot

Dit verhaal zie ik in de bezorgde ogen

Van de vrouw

Die ik vertel

Dat ik in de avond nog een half uur

Naar huis fiets

Die me vraagt “app je als je thuis bent?”

Dit verhaal zie ik in de bezorgde ogen

Van de vrouwen

Die de nacht op willen eisen

Maar beantwoord door tegenstanders

Die hen van hun fietsen rammen

Luidkeels schreeuwend: niet alle mannen

Nee, niet alle mannen

Zelfs niet altijd een man

Maar bijna alle vrouwen 

Willen niet de straat op in de avond als dat even kan

Dus wat doen we dan? 

Luister naar de vrouwen die oplossingen aanreiken

Neem ze serieus 

Zet ze in het licht

Dan eisen we de nacht op 

Dan de ochtend op 

En daarna alles ertussenin

Ik wenste dit verhaal te eindigen op een wat lichtere toon

Het licht wordt gecreëerd doordat wij hier samen komen

Laten we dat blijven doen

Zodat dit spoken word verouderd

Tot een verhaal van toen.

Femke Böcker 2025